Η Κάσος, στο νοτιοδυτικό τμήμα της Δωδεκανήσου, βρίσκεται στο σταυροδρόμι του σημαντικού εμπορικού δρόμου της Εποχής του Χαλκού, από την Κρήτη προς τα νησιά του βόρειου Αιγαίου και την Τρωάδα, προς τα παράλια της Μικράς Ασίας και προς τις ακτές της Παλαιστίνης και την Αίγυπτο.
Στη διαδρομή από την Κρήτη προς τα ανατολικά, σαν πρώτος σταθμός από το Παλαίκαστρο και τη Ζάκρο, η Κάσος σίγουρα αποτέλεσε τμήμα τόσο της Μινωικής κατοίκησης και περιφέρειας, όσο και επιρροής. Αυτό μαρτυρείται από τα σποραδικά ευρήματα, αλλά και τις πιθανές τοποθεσίες μόνιμης κατοικίας στη θέση Χέλατρος στο νότιο-δυτικό άκρο του νησιού. Σε χωράφι και μπροστά από μια βραχοσκεπή, βρέθηκε ένα βαρίδι αργαλειού – μια αγνύθα – φακοειδούς σχήματος, στην μια επιφάνεια υπάρχει εγχάρακτο σύμβολο το οποίο όμως δεν ανταποκρίνεται σε καμία γραμμική Μινωική γραφή ή σε Ετεο-κρητικό ιερογλυφικό αλφάβητο. Πιθανά να είναι σήμα του κεραμοποιού ή να αναφέρεται στο είδος του νήματος που το συγκρατούσε τεντωμένο στον αργαλειό. Παρόμοια βαρίδια έχουν εντοπιστεί στο Αιγαίο στην Κέα και την Θήρα. Είναι όμως σίγουρο ότι αποδεικνύει τόσο την παρουσία Μηνωιτών κεραμοποιών, όσο και την ύφανση σε Μηνωικό αργαλειό.