Η νομισματοκοπία είναι ελληνική ανακάλυψη. Γύρω στο 600 π.Χ., τα νομίσματα αποκτούν στην κύρια όψη εικόνες χαρακτηριστικές για κάθε πόλη: κάποιο σύμβολο της τοπικής θεότητας (ζώο, φυτό), αργότερα την κεφαλή ή τη μορφή θεότητας ή ήρωα, μια μυθολογική σκηνή. Στην πίσω όψη η μορφή εμφανίζεται μετά το 500 π.Χ., εκτοπίζοντας ένα απλό έγκοιλο ή σφυρήλατο τετράγωνο με σφραγίδα σε σχήμα φτερών ανεμόμυλου. Τα νομίσματα κατασκευάζονταν από ήλεκτρο, χρυσό, άργυρο και χαλκό. Οι ονομασίες τους ποικίλλουν κατά πόλεις. Στην Αθήνα, η δραχμή υποδιαιρείται σε οβολούς, στην Κόρινθο ο στατήρας υποδιαιρείται σε δραχμές. Επιγραφές σε συντετμημένο τύπο συχνά δηλώνουν το όνομα της πόλης, κάποτε και τον καλλιτέχνη.