Η συγγραφέας, που είχε την ευθύνη του αρχαιολογικού ελέγχου της εκσκαφής, ανοίγει το ημερολόγιό της.
Μέσα στο στενό όρυγμα της οδού Δημητρίου Αναστασιάδη ερευνήθηκαν κιβωτιόσχημοι τάφοι λαξευμένοι στον φυσικό πωρόβραχο, θήκες και δύο χτιστοί τάφοι-θάλαμοι. Σε μικρό λαξευμένο κιβωτιόσχημο τάφο, βρέθηκε εξαίσιο χρυσό στεφάνι από το β’ μισό του 4ου αιώνα π.Χ. Αποτελείται από δύο κλαδιά ελιάς με 28 φύλλα το καθένα που συνδέονται με μικρό «ηράκλειο» κόμβο. Στη Φανερωμένη αποκαλύφθηκε ευρύτερο σύνολο τάφων σε πυκνή διάταξη, από τους οποίους οι 60 περίπου που ερευνήθηκαν χρονολογούνται στο τελευταίο τέταρτο του 4ου και στον 3ο αιώνα π.Χ. Αρκετοί είναι υπόγειοι «συρταρωτοί» με δίδυμους τάφους-προθαλάμους. Από διαταραγμένες επιχώσεις περισυλλέχτηκαν πάνω από 40 ταφικά μέλη, ανάμεσά τους κυλινδρικός επιτύμβιος βωμός του 1ου αιώνα π.Χ. με γιρλάντες και βουκράνια, ανάγλυφη παράσταση νεκρόδειπνου και επιγραφή.
Νοτιότερα οι εκσκαφές διακόπηκαν σε δύο σημεία.
Πρώτα στα κτήματα Καζούλη, όπου αποκαλύφθηκε τετράπλευρος χώρος ταφικού μνημείου λαξευμένος στον φυσικό πωρόβραχο, προσβάσιμος με λαξευμένη κλίμακα καθόδου. Στις πλευρές του εντοπίστηκαν τέσσερις λαξευμένοι θαλαμωτοί τάφοι, διάφορα λαξεύματα θηκών ή μικρότερων «συρταρωτών» τάφων. Οι θαλαμωτοί τάφοι θα σχημάτιζαν μνημειώδη πρόσοψη που θα επιστεφόταν με γείσα. Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα επιτύμβια μέλη με επιγραφές που δίνουν πλούσιο προσωπογραφικό υλικό.
Οι δύο εκπλήξεις όμως που περίμεναν στο Βόδι ήταν απρόσμενες. Σε σπαράγματα βρέθηκε μεγάλη ανάγλυφη σύνθεση σε τρεις πλάκες, δουλεμένη σε αλλεπάλληλα, εναλλασσόμενα επίπεδα βάθους, με μια κεντρική μορφή ήρωα-πολεμιστή πλαισιωμένη από δύο εφηβικές μορφές δούλων. Ο ένας κρατάει το δόρυ του πολεμιστή ενώ γέρνει σε κορμό δέντρου στο οποίο είναι τυλιγμένο φίδι. Ο άλλος, με υψωμένα τα χέρια, προσπαθεί να συγκρατήσει ένα άλογο από τα χαλινάρια. Ο πολεμιστής έχει ριγμένη στους ώμους χλαμύδα, με το αριστερό χέρι κρατάει ξίφος σε θηκάρι ενώ απλώνει το δεξί σε οριζόντια θέση, κίνηση που θέλει να ελέγξει την ορμή του αλόγου. Σε ξεχωριστή πλάκα είχε δουλευτεί το ανώτερο μέρος, που δεν σώζεται, με το κεφάλι του ήρωα, του αλόγου, του φιδιού και πιθανόν το φύλλωμα του δέντρου. Η επιτύμβια σύνθεση χρονολογείται στον 1ο αιώνα π.Χ.
Όχι πολύ μακρύτερα, σπασμένη σε τρία κομμάτια, βρέθηκε μεγάλη επιτύμβια στήλη των χρόνων του αυστηρού ρυθμού. Διασώζει αλληγορική σκηνή με μικρό έφηβο που προσφέρει πετεινό σε νεαρό άντρα. Η επίστεψη της στήλης θα πρέπει να ήταν αετωματική. Το έργο, πιθανόν προϊόν περιφερειακού εργαστηρίου, χρονολογείται στο τέλος του πρώτου ή στην αρχή του δεύτερου τέταρτου του 5ου αιώνα π.Χ.
Ο αρχαιολογικός έλεγχος των εκσκαφών για τον κεντρικό αποχετευτικό αγωγό Ρόδου: εκπλήξεις και προβλήματα
29 Jun 2011
by vziampaka
- A
- A
- A