Το 1985 στο χωριό Ρόγκοζεν, 163 χλμ. βόρεια από τη Σόφια, βρέθηκε θαμμένος θησαυρός από 165 αργυρά αντικείμενα, μοιρασμένα σε δύο πάνινους σάκους. Ο θησαυρός περιλάμβανε 108 φιάλες, 54 πρόχους και 3 σκύφους. Το αρχαιότερο από τα αντικείμενα χρονολογείται στα τέλη του 5ου και στις αρχές του 4ου αιώνα και το νεότερο στα μέσα του 4ου. Τα αντικείμενα έχουν διακοσμηθεί με ανάγλυφες ή εγχάρακτες παραστάσεις που απεικονίζουν θεούς, φανταστικά ζώα ή σκηνές από την ελληνική και τη θρακική μυθολογία χωρίς να λείπουν τα φυτικά και τα γεωμετρικά μοτίβα. Κάποια τμήματά τους φέρουν επίχρυσο διάκοσμο. Οι περισσότερες φιάλες έχουν κατασκευαστεί με την τεχνική της σφυρηλάτησης φύλλου αργύρου πάνω σε μήτρα. Το σχήμα τους τις κατατάσσει σε τρεις ομάδες: τις ανοιχτές φιάλες (4), τις φιάλες του τύπου των καλύκων (21) και τις συνήθεις χαμηλές φιάλες (82). Οι πρόχοι διαιρούνται σε δύο ομάδες, ανάλογα με το διάκοσμό τους: απλός γεωμετρικός ή σκηνές από τη μυθολογία. Η κατασκευή τους ακολουθούσε τρία στάδια: ο καλλιτέχνης σφυρηλατούσε αρχικά πάνω σε μήτρα φύλλο αργύρου για να φτιάξει την κοιλιά του αγγείου. Στο σημείο συνένωσης των δύο άκρων του φύλλου, τοποθετούσε την επίπεδη κάθετη λαβή. Ο λαιμός και η βάση κατασκευάζονταν χωριστά και η τυχόν επιχρύσωση γινόταν με μεγάλη δεξιοτεχνία είτε με την τεχνική του αμαλγάματος είτε με την προσθήκη λεπτού φύλλου χρυσού. Σε κάποιες πρόχους εικονίζεται η Μεγάλη Θεά που είναι η Άρτεμις Βένδις.
Μοναδικότητα στο θησαυρό προσδίδει το πλούσιο επιγραφικό υλικό, χαραγμένο στα πολύτιμα σκεύη με στοιχεία της ελληνικής κλασικής γραφής, που καταδεικνύει ότι η χρήση της ελληνικής γλώσσας ήταν καθημερινή. Ο Alexander Fol πιστεύει ότι τα αντικείμενα είναι διπλωματικά δώρα των Οδρυσών προς τους Τριβαλλούς. Ο κάτοχός τους, σε κάποια από τις εκστρατείες του Φίλιππου Β΄ ή του γιου του Αλέξανδρου, τα έθαψε για να τα γλιτώσει.