Η «Α.Ε. ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ» ιδρύθηκε το 1909 στο Νέο Φάληρο. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους αποφασίζει να ασχοληθεί και με χειροποίητα, καλλιτεχνικά κεραμικά. Η δημιουργία και διεύθυνση του τμήματος ανατίθεται στον Πάνο Βαλσαμάκη. Τα καλλιτεχνικά κεραμικά ακολουθούν τρεις ρυθμούς: τον νεοαρχαϊκό, τον βυζαντινο-ανατολικό και τον λαϊκό που αντλεί από σκυριανά, ροδίτικα, κρητικά και αιγαιακά μοτίβα. Η έμπνευσή τους τρέφεται από τα νάματα της γενιάς του ’30 και το σύνθημα για την επιστροφή στις ρίζες. Στόχος μια νέα «εθνική ταυτότητα» που θα στηρίζεται στην «ελληνικότητα». Από τους Αρμένιους και Μικρασιάτες που μετά το 1922 στελέχωσαν το τμήμα, ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί ο Ιωάννης Σιμονάκης (Συμεών Σιμονακιάν). Επιδέξιος καλλιτέχνης και αξιοθαύμαστος μικρογράφος κεραμίστας, ο Σιμονάκης ταξιδεύει σε ελληνικά και ξένα μουσεία και με ειδική άδεια αντιγράφει παραστάσεις από αρχαιοελληνικά αριστουργήματα. Σε αυτόν κυρίως οφείλεται ο νεοαρχαϊκός ρυθμός. Μετά το τέλος του πολέμου αρχίζει η δεύτερη περίοδος του Κεραμεικού. Από το καλλιτεχνικό εργαστήρι παρελαύνουν οι Δημήτρης Κοκκινίδης, Δημήτρης Βακάλης, Ηλίας Φέρτης, Βαγγέλης Μουστάκας, Θύμιος Πανουργιάς, Μιχάλης Κάσσης κ.ά. Στην προπολεμική περίοδο από το εργαστήρι πέρασαν οι Μ. Μαρτζουβάνης, M. Latry, Dunckel, Ilynn, Platon, M. Peters, Ατίλιο Ντεπιάν κ.ά. Ακόμη στο εργαστήρι μαθήτευσαν υπό τον Max Hellstern σαράντα κεραμίστες, ανάμεσά τους και οι Χρηστίδης, Θεολόγος, Π. Καλλιγέρης, Κ. Παπαγεωργίου, Ζωή Αναστασιάδου, Νίκη Γεωργακοπούλου και Ίρα Τριανταφυλλίδη.
Πρέπει επίσης να μνημονευτούν δύο άλλες κεραμικές μονάδες, η «Κιουτάχεια», που ιδρύεται στο Νέο Φάληρο (1922) και δημιουργεί τα ομώνυμα και άλλα ανατολίτικα κεραμικά και ο «Ίκαρος» που ιδρύεται στη Ρόδο το 1929.