Σε όλα τα βιβλία της ιπποκρατικής συλλογής περιλαμβάνονται σημεία που αναφέρονται στην ιατρική ηθική και δεοντολογία. Η ηθική τοποθετείται στα μεγάλα διλήμματα της ιατρικής, ενώ η δεοντολογία ρυθμίζει τις μεταξύ των γιατρών σχέσεις. Ορισμένα όμως από τα βιβλία ασχολούνται κατά κύριο λόγο με τα πιο πάνω αντικείμενα. Πρόκειται για τα έργα Όρκος, Περί Ιητρού, Περί Ευσχημοσύνης. Στα κείμενα αυτά ο Ιπποκράτης και οι επίγονοί του αναφέρονται στις υποχρεώσεις προς τους ιατροδιδασκάλους, τη διδασκαλία της ιατρικής, το σεβασμό προς τη ζωή, την προστασία των ασθενών και τη διαφύλαξη του ιατρικού κύρους. Ρητά απαγορεύονται η ευθανασία και η άμβλωση, επιβάλλεται ο σεβασμός στο ιατρικό απόρρητο και ο έντιμος βίος. Παρέχονται οδηγίες για την πρέπουσα εμφάνιση, την καλλιέργεια ορισμένων ψυχικών ιδιοτήτων και την ανάπτυξη ήθους. Η επαγγελματική επάρκεια, η διαρκής ενημέρωση, ακόμα και η μετεκπαίδευση σε ξένους τόπους, η δημιουργία στον τόπο νοσηλείας άριστων συνθηκών για τον ασθενή, είναι τα σταθερά ζητούμενα για τον ιπποκρατικό γιατρό. Έμφαση δίνεται στην εκπαίδευση του γιατρού στη φιλοσοφία, που κορυφώνεται με το απόφθεγμα «ιητρός γαρ φιλόσοφος ισόθεος». Η διαχρονική αξία των συναφών αντιλήψεων και το κύρος του Ιπποκράτη συντέλεσαν ώστε οι αρχές αυτές να γίνονται σεβαστές σε μεγάλο μέρος τους ως σήμερα.