Το σχέδιο νόμου του ΥΠΠΟ για τη διαφύλαξη και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς θεσπίζει ιδιώνυμα αδικήματα για κάθε μία από τις δράσεις που σχετίζονται με την «αρχαιοκαπηλία». Τα αδικήματα αυτά επισύρουν βαρύτατες ποινές, αμφίβολης όμως αποτελεσματικότητας. Το βάρος της ποινής επηρεάζει και η αξιολόγηση των προστατευόμενων έργων σε: α) έργα πολιτισμού, β) εξέχοντα έργα πολιτισμού και γ) έργα πολιτισμού μικρής αξίας. Στα προβληματικά σημεία του νομοσχεδίου συγκαταλέγονται ο χαρακτηρισμός ενός έργου ως εξέχοντος μετά την τέλεση της αξιόποινης πράξης, η αστυνομικής λογικής διάταξη που θεσμοθετεί το «κάρφωμα» και η απουσία μέριμνας για τη δράση των ξένων αρχαιοκαπήλων στη χώρα μας.