Αν δεν ακολουθήσει την ασκητική οδό για να βρει το δρόμο της προς τον τόπο της επαγγελίας, η ψυχή θα αναζητήσει την πηγή της αθανασίας. Το απόκρυφο έργο για τον Μέγα Αλέξανδρο προέρχεται από τις πολιτικο-εσχατολογικές θεωρήσεις των Αλεξανδρινών Εβραίων που αποδέχεται και αναπτύσσει η χριστιανική Αποκαλυπτική και Οραματική γραμματεία. Σε μια λόγια μεσαιωνική διασκευή της Μυθιστορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που υπάρχει στη σκοπιανή και τις άλλες σλαβικές γραμματείες, συναντούμε το μυθικό νήμα της αναζήτησης της ζωοδόχου πηγής. Ανάλογα παραδείγματα μαρτυρούνται για τους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη, τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, τον κράλη της Σερβίας Μάρκο, κ.ά. Η πηγή της ζωής συνδέεται με το αθάνατο νερό. Το 1861 οι αδελφοί Μιλαντίνοφτσι δημοσίευσαν το μακεδονικό λαϊκό παραμύθι με τίτλο «Ο βασιλιάς Αλέξανδρος». Η αδελφή του, που άθελά της σπάει το μπουκάλι με το αθάνατο νερό, μεταμορφώνεται σε δελφίνι ή, όπως σε νεοελληνικές και ευρωπαϊκές διασκευές, σε γοργόνα. Τα τελευταία χρόνια μεγαλώνει ο αριθμός νέων καταγραφών των λαϊκών δημιουργιών για τον Αλέξανδρο, μορφή ιδιαίτερα δημοφιλή και για μια ευρύνοια που δεν του επέτρεπε τη διάκριση των ανθρώπων σε Έλληνες και βάρβαρους.