Άραγε μπορεί η Αθήνα να «βρει το χαμένο της πρόσωπο» μέσα από τη συνάντηση της αρχαίας με τη σύγχρονη πόλη;
Στο πρώτο πολεοδομικό σχέδιο των Κλεάνθη και Schaubert (1833) η Αθήνα οριζόταν από ένα τρίγωνο με μια πλατεία στην κάθε του γωνία. Μόνο δύο πλατείες κατασκευάστηκαν, η Ομόνοια και το Σύνταγμα. Η Τρίτη Πλατεία, που επρόκειτο να γίνει στον Κεραμεικό, στη συμβολή των οδών Ερμού και Πειραιώς, θα ονομαζόταν πλατεία Κέκροπος.
Σήμερα η Τρίτη Πλατεία θα μπορούσε να αποτελέσει το βασικό στοιχείο της συνάντησης των δυο πόλεων, της αρχαίας και της σύγχρονης. Αυτή τη συνάντηση εκφράζει συμβολικά η πρόταση των αρχιτεκτόνων Θεοκλή Καναρέλη και Μάρως Παπαδοπούλου που απέσπασε το 1ο βραβείο στο Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό με θέμα τη «Διαμόρφωση της Τρίτης Πλατείας στον Κεραμεικό» (1989).
Η επιμήκης Τρίτη Πλατεία καλείται να ενώσει το κέντρο της Αθήνας με τις δυτικές, υποβαθμισμένες συνοικίες, Μεταξουργείο-Ψυρρή και Γκαζοχώρι. Υπερκαλύπτει την Πειραιώς, που καταβυθίζεται, και ενοποιεί τις περιοχές Γκαζοχώρι και Θησείο. Στον ιδιαίτερο χαρακτήρα της συμβάλλουν το απόλυτο και αυστηρό σχήμα της, η κλιμακωτή της επιφάνεια και η σχέση της με τους τριγύρω χώρους, η προοπτική προς την Ακρόπολη και η καταπληκτική θέα της θάλασσας του Πειραιά, του Λυκαβητού, του Αστεροσκοπείου.
Η μελέτη αυτή στοχεύει επίσης στην ενοποίηση του αρχαιολογικού χώρου του Κεραμεικού με την Αρχαία Αγορά, στη δημιουργία μιας μεγάλης έκτασης πρασίνου και περιπάτου και στη διευθέτηση της κυκλοφορίας στην περιοχή. Προτείνεται η αποκατάσταση των αρχαίων διαδρομών, η αποκατάσταση του τείχους της κλασικής εποχής και η αποκατάσταση του αττικού τοπίου και του αρχαίου ποταμού Ηριδανού.