Το άρθρο πραγματεύεται την απεικόνιση του Έρωτα στην αρχαία ελληνική γλυπτική. Στις γενεαλογίες ο Έρως θεωρείται από τις αρχέγονες δυνάμεις, ενώ στην ποίηση είναι ο θεός της Αγάπης και αναφέρεται ως γιος διαφόρων θεών.
Οι γλυπτικές παραστάσεις του Έρωτα είναι σχετικά περιορισμένες. Εικονίζεται φτερωτός σε εφηβική, παιδική ή νηπιακή ηλικία. Στην εξηρτημένη γλυπτική εικονιζόταν στο βάθρο του λατρευτικού αγάλματος του Διός στην Ολυμπία. Η παράσταση του Έρωτα σε θρόνο στη Βοστόνη να κρατάει ζυγαριά είναι χαρακτηριστική, όμως εκφράζονται επιφυλάξεις για τη γνησιότητα του έργου. Επίσης, εικονίζεται στα αρχιτεκτονικά γλυπτά του Παρθενώνα, στη βόρεια μετόπη (ΧΧV) και στην ανατολική ζωφόρο δίπλα στην Αφροδίτη. Τέλος, απεικονίζεται στην ανατολική ζωφόρο του ναού της Αθηνάς Νίκης. Στη διάρκεια του 4ου αιώνος μεγάλοι καλλιτέχνες φιλοτέχνησαν γλυπτά του Έρωτα, τα πρωτότυπα των οποίων δεν σώζονται. Η γνώση μας στηρίζεται στο συσχετισμό των φιλολογικών πηγών και των ρωμαϊκών αντιγράφων. Πρόκειται για τους Έρωτες των Θεσπιών και του Παρίου, που δημιούργησε ο Πραξιτέλης, έργα γνωστά από τα αντίγραφα του Centocelle και του Παλατίνου. Ο Πόθος του Σκόπα, που στήθηκε στη Σαμοθράκη, αποτελούσε σύμπλεγμα με την Αφροδίτη και είναι γνωστός επίσης από αντίγραφα.
Ο Έρωτας τοξότης του Λυσίππου ακολουθεί το μοτίβο του Αποξυόμενου. Στην ελληνιστική εποχή χρονολογείται ο κοιμώμενος Έρως της Νέας Υόρκης και ο Έρως κιθαρωδός στην Τύνιδα, που αποδίδονται με τη μορφή νηπίων. Στο Μουσείο Bardo της Τύνιδας βρίσκεται και ο χάλκινος Έρως που σχετίζεται με τους αθλητικούς αγώνες. Τέλος, ερωτικά συμπλέγματα στα οποία εικονίζονται ο Πάνας ή Σάτυρος, η Αφροδίτη και ο Έρως έχουν έναν παιγνιώδη ή και σατυρικό χαρακτήρα και εκφράζουν το πνεύμα της εποχής.