Η ενοποίηση στην προκειμένη περίπτωση νοείται ως «η εξασφάλιση της δυνατότητας ενός πεζή κινούμενου επισκέπτη των αρχαίων ή όποιου άλλου να μετακινηθεί από τον ένα αρχαιολογικό χώρο στον άλλο, από το λόφο του Αρδηττού έως την ακαδημία του Πλάτωνος, χωρίς σε κανένα σημείο της διαδρομής αυτής να διασταυρωθεί η κίνησή του με τη ροή τροχοφόρων. Και στο σημείο που αυτό είναι αδύνατο να γίνει […],η διασταύρωση αυτή υφίσταται αλλά συντελείται σε διαφορετικό επίπεδο, επίγειο ή υπόγειο, έτσι ώστε να μη γίνεται, τοπικώς και μόνο εννοείται, αντιληπτή δια της οράσεως, όχι όμως και των άλλων αισθήσεων (θόρυβος, καυσαέρια)».
Οι περιπτώσεις που τα αρχαία διατηρήθηκαν «εν υπαίθρω» είναι λιγοστές. Όλα τα αρχαία των ανασκαμμένων οικοπέδων εντός των τειχών της πόλης αλλά εκτός Πλάκας διατηρήθηκαν εν «υπογείω». Στην Πλάκα συγκεντρώνονται οι εντός των τειχών οργανωμένοι και περιφραγμένοι αρχαιολογικοί χώροι. Πιστεύεται ότι η Πλάκα κρύβει και άλλα μνημεία, γνωστά μόνο από τις πηγές. Τέλος, υπάρχουν και μεμονωμένα αρχαία που ανήκουν σε μνημεία εκτός των τειχών, μακρύτερα ακόμη και από την ευρύτερη περιφέρεια του ιστορικού κέντρου.
Μόνον το 1833 θα μπορούσε να είχε ληφθεί η απόφαση για τη δημιουργία ενός αδιάσπαστου χώρου με το σύνολο των αρχαιοτήτων, απαλλαγμένου από νεοτερικά κτίσματα. Έπρεπε όμως τότε να είχε προβλεφθεί η ίδρυση της πρωτεύουσας πολύ πιο έξω από την αρχαιολογική ζώνη που προέβλεπε το σχέδιο των Κλεάνθη και Schaubert.
Ακολουθούν οι προτάσεις διαμόρφωσης των εξής αρχαιολογικών τομέων:
1. Τομέας Διον. Αρεοπαγίτου – Αποστ. Παύλου – Φιλοπάππου – Μακρυγιάννη
2. Τομέας Κεραμεικού – οικοπέδου παλιού εργοστασίου παραγωγής αεριόφωτος (Γκάζι) – Θησείου – Αγοράς
3. Τομέας Πλάκας – Αναφιώτικων – Ψυρρή
4. Τομέας της Ιεράς Οδού
5. Τομέας Δημοσίου Σήματος – Ακαδημίας Πλάτωνος
6. Τομέας Ολυμπιείου – Αρδηττού – Σταδίου – Ζαππείου
7. Τομέας Ριζάρη – Ωδείου Αθηνών – Εθνικής Πινακοθήκης