Πατέρας της βοτανολογίας θεωρείται ο Θεόφραστος, αν και γιατροί όπως ο Ιπποκράτης ή ο Γαληνός αναφέρονται επίσης στις φαρμακευτικές ιδιότητες των φυτών. Συγγράμματα για φυτά αποδίδονται και στον Πλίνιο, τον Παράκελσο και τον Διοσκορίδη, ο οποίος στον Μεσαίωνα μεταφράστηκε και στα αραβικά.
Δεκαεννέα λήμματα για φαρμακευτικά φυτά παραθέτει εδώ ο συγγραφέας δίνοντας τη λατινική τους ονομασία καθώς και τα πολλαπλά τους ονόματα. Πρόκειται για: την μπελαντόνα, τον μπελελέ, το μανδραγόρα, την ντάτουλα, την ινδική κάνναβη, την παπαρούνα οπίου, τη βατομουριά, τη λάππα, το χαμολεύκι, το στομαχοβότανο, το βουνόκεντρο, το τίλιο, τη νερομολόχα, τον ιξό, τη μουριά, το περδικάκι, το μαϊντανό, το καρότο και το μενεξέ.