Έγγραφα μιας πόλης, οι επιγραφές αναφέρονται κυρίως στην τοπική ιστορία. «Τοπικά χρονικά» μπορούν να θεωρηθούν δύο μεγάλες επιγραφές: το ψήφισμα από τη Χερσόνησο της Κριμαίας προς τιμή του Διοφάντου, στρατηγού του Μιθριδάτη ΣΤ΄ Ευπάτορα, και το ψήφισμα προς τιμή του Καλλία, ο οποίος συνδέεται με την εξέγερση των Αθηναίων κατά του Δημήτριου του Πολιορκητή (287 π.Χ.). Η επιγραφή, που βρέθηκε στην Αγορά των Αθηνών, παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για την πολιτική και στρατιωτική ζωή της πόλης αλλά και ειδήσεις για τη δράση των πρώτων δύο Πτολεμαίων στο Αιγαίο. Την πολιτική ιστορία φωτίζουν επιγραφές με συνθήκες, όπως αυτή μεταξύ Ρώμης και Αιτωλικής Συμπολιτείας ή εκείνη που διευθετεί τα της συγχώνευσης δύο πόλεων, της Τέω και της Κυρβισσού. Σε αναθηματική στήλη από την Αττική (350-300 π.Χ.) επιγράφονται ο όρκος των εφήβων και εκείνος που έδωσαν όλοι οι Έλληνες πριν από τη μάχη των Πλαταιών. Για τις άλλες πόλεις πέρα από την Αθήνα και τη Σπάρτη, οι επιγραφές αποτελούν τη μοναδική πηγή για θεσμούς, όπως είναι αυτός των ξένων δικαστών, και για τη θρησκευτική τους ζωή που περιλαμβάνει και τους αγώνες. Σε μολύβδινα ενεπίγραφα ελάσματα αναγράφονται τα ερωτήματα και οι επιθυμίες που οι πιστοί απευθύνουν στους θεούς. Τα επιτύμβια κείμενα και οι κατάλογοι παραδίδουν θησαυρό ανθρωπωνυμίων και τοπωνυμίων. Στις επιγραφές στηρίζονται οι μελέτες για τον εξελληνισμό ή τον εκλατινισμό του αρχαίου κόσμου. Σε σύγκριση με τα κείμενα των αρχαίων συγγραφέων που μας παραδόθηκαν έμμεσα, η επιγραφή, κείμενο αυτούσιο, μας φέρνει σε άμεση επαφή με την αρχαιότητα.