Σε όλες τις πόλεις του βυζαντινού κράτους υπήρχαν νοσοκομεία που φρόντιζαν για την ανακούφιση και τη θεραπεία των ασθενών. Στα νοσοκομεία του Bυζαντίου, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, χριστιανοί υπήκοοι της αυτοκρατορίας ή ξένοι, μπορούσαν να νοσηλευτούν δωρεάν ή έναντι κάποιας αμοιβής, ανάλογα με τη σοβαρότητα της ασθένειας, τη διάρκεια της παραμονής τους, την παροχή των υπηρεσιών και τον κανονισμό του ιδρύματος. Tα πιο αξιόλογα βυζαντινά νοσοκομεία βρίσκονταν στα μεγάλα οικονομικά, πολιτικά και εκκλησιαστικά κέντρα της αυτοκρατορίας. Nοσοκομεία όμως υπήρχαν και σε μοναστήρια, που βρίσκονταν σε απομακρυσμένα σημεία της υπαίθρου. Σε αυτά τα υποτυπώδη, με βάση πάντα τα δικά μας, σημερινά κριτήρια, νοσοκομεία, ασκήθηκε η επίσημη ιατρική και αντιμετωπίστηκαν οι διάφορες ασθένειες. Oι τρόφιμοι των βυζαντινών νοσοκομείων, μετά την ίασή τους, επέστρεφαν στις οικογένειές τους και στις εργασίες τους.