Ο συγγραφέας επανέρχεται στο σπίτι του Γκόρντον παρακολουθώντας πόσα και ποια χέρια άλλαξε, πόσες και ποιές χρήσεις γνώρισε. Η σειρά μεταβιβάσεων εμφανίζεται συνεχής και αδιάκοπη από το 1882 και μετά. Τη χρονιά αυτή την οικία αγοράζει ο Γεώργιος Ν. Βάθης, καπνοπώλης και κάτοικος Αθηνών. Νωρίτερα το σπίτι είχε στεγάσει το Παρθεναγωγείο της Θεοφ. Δαρρωνά. Στη συνέχεια, οι πολυετείς προσπάθειες του Βάθη να πουλήσει το σπίτι θα μείνουν άκαρπες. Μετά το θάνατό του (1914), στην αποθήκη λειτούργησε χοροδιδασκαλείο. Τον Απρίλιο του 1928, ως διάττων αστήρ, εμφανίζεται για μια μέρα στο Άργος ο εγγονός του Γκόρντον, Τσαρλς. Τον Ιούλιο του 1936 το 4ο Ορειβατικό Σύνταγμα Πυροβολικού νοικιάζει το σπίτι του Γκόρντον για να εγκαταστήσει τα γραφεία του. Στο τέλος της δεκαετίας του 1970 το σπίτι έχει γίνει κανονικό ερείπιο: η στέγη καταρρέει, παλιές τοιχογραφίες έχουν καλυφθεί με ασβέστη και λαδομπογιά, στο ισόγειο ο γέρος φύλακας έχει εγκαταστήσει κουνελοστάσιο και κοτέτσι. Τα διαβήματα του «Πολιτιστικού Ομίλου Άργους» προς το Υπουργείο Πολιτισμού δεν εισακούονται. Το 1983 η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή αντιμετωπίζει για πρώτη φορά το ενδεχόμενο να αποκτήσει οίκημα στο Άργος. Εν τω μεταξύ, το 1982 το σπίτι του Γκόρντον είχε κηρυχτεί διατηρητέο με προεδρικό διάταγμα του Αντώνη Τρίτση. Το 1985 προβάλλεται από την ΕΡΤ1 η ταινία μικρού μήκους του Θανάση Ρακιντζή «Προς Αργείους», με σκηνές γυρισμένες στο εσωτερικό του εν λόγω σπιτιού. Οι κάτοικοι του Άργους βρίσκουν την ταινία δυσφημιστική και την αποδοκιμάζουν. Το ακίνητο θα αγοράσει το 1987 η Γαλλική Σχολή.