Στον έκτο τόμο της σειράς Meligunis Lipara, οι συγγραφείς L. Bernabò Brea και Madeleine Cavalier καταθέτουν λεπτομερή απολογισμό των ανασκαφικών εργασιών που έγιναν στη νησίδα Filicudi κατά τις δεκαετίες 1950 και 1960. Εκτιμούν ότι τα Αιόλια νησιά δέχτηκαν μετανάστες από το Αιγαίο κατά την τρίτη χιλιετία π.Χ. Τρανή απόδειξη ο οικισμός του Capo Graziano στη νησίδα Filicudi, χρονολογημένος στην περίοδο μεταξύ 2300 και 2000 π.Χ. περίπου, χρόνο άφιξης στο Αιγαίο των «Πρωτο-Ελλήνων». Κάποιος δικός τους κλάδος, πιστεύουν, εγκαταστάθηκε στο λόφο του Capo Graziano. Tα περί εισβολής των «Πρωτο-Ελλήνων» αντικρούει o Χρ. Ντούμας. Oι αρχαιολογικές μαρτυρίες, υπενθυμίζει, έχουν αποδείξει πως το Αιγαίο το εκμεταλλεύονταν οι νησιώτες του. Ως τη μεγαλύτερη απόδειξη αναφέρει την Πολιόχνη που, από τις αρχές κιόλας της τρίτης χιλιετίας π.Χ., ήταν αξιόλογος σταθμός διαμετακομιστικού εμπορίου πάνω στο θαλάσσιο δρόμο μεταξύ Αιγαίου και Μαύρης θάλασσας. Για λόγους ακόμη ανεξακρίβωτους, η Πολιόχνη και άλλα πρωτο-αστικά κέντρα του βορειο-ανατολικού Αιγαίου εγκαταλείφθηκαν γύρω στα τέλη της Πρωτοελλαδικής ΙΙ περιόδου (περί το 2300/2200 π.Χ.). Άποψη του συγγραφέα είναι ότι οι νεήλυδες της ηπειρωτικής Ελλάδας αλλά και οι μετανάστες των Αιόλιων νησιών είναι πρόσφυγες από τη Λήμνο.