Ο όρος «λουτρόν» προσδιόριζε αρχικά το λουτρό για τους αθλητές στο γυμνάσιον. Από τον 5ο αιώνα π.Χ. μαρτυρούνται στην Αθήνα «βαλανεία» («θόλοι», όταν τα κτίσματα είναι κυκλικά), έξω από τα τείχη της πόλης, πλάι σε πύλες, προορισμένα πιθανόν για ταξιδιώτες. Από τον 1ο αιώνα μ.Χ. εμφανίζονται τα ρωμαϊκά λουτρά με υπόκαυστο. Με το αδριάνειο υδραγωγείο τα λουτρά, συνήθως μικρά αλλά με πλούσιο μαρμάρινο και ψηφιδωτό διάκοσμο, πληθαίνουν. Από τα 24 λουτρά που βρέθηκαν, ξεχωρίζει εκείνο στο χώρο του ναού του Ολυμπίου Διός. Τα υλικά που χρησιμοποιούνταν για τον καθαρισμό του σώματος ονομάζονταν «ρύμμα» ή «σμήμα». Το πλύσιμο ακολουθούσε η επάλειψη με θερμασμένα αρωματικά έλαια.