Η συγγραφέας εισηγείται την εισαγωγή της αρχαιολογίας ως ιδιαίτερου μαθήματος στα ελληνικά σχολεία της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Επιχειρηματολογώντας, επισημαίνει ότι οι παραστάσεις που αποκτούν τα παιδιά από μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους ή ακόμη και από προβολές διαφανειών ή ταινιών, συμβάλλουν στη βαθύτερη κατανόηση των αρχαίων κειμένων και της ιστορίας. Στην έλλειψη αρχαιογνωστικής κατάρτισης των Ελλήνων αποδίδεται η ξενομανία, η αρχαιοκαπηλία και η διαμάχη με τους αρχαιολόγους σε περιπτώσεις απαλλοτριώσεων. Τέλος, διατυπώνονται προτάσεις για τη μεταβατική περίοδο έως ότου λυθεί το πρόβλημα. Το άρθρο συνοδεύεται από εκτενή βιβλιογραφία που απευθύνεται σε όσους φιλόλογους καθηγητές επιθυμούν να προσθέσουν στη διδασκαλία τους και την αρχαιολογική παράμετρο.