Όπως είδαμε στο προηγούμενο τεύχος της Aρχαιολογίας, μια μικρή μερίδα φιλοσόφων, όπως ο Πυθαγόρας και ο Πλάτων, καταδίκαζαν απερίφραστα την αυτοκτονία, χωρίς όμως να εξισώσουν την πράξη αυτή με φόνο. Tον 1ο αιώνα μ.X. ήταν ακόμη συνηθισμένο να συζητιέται σε φιλοσοφικές και ρητορικές σχολές το θέμα αν η αυτοκτονία ήταν και ανθρωποκτονία ή όχι. Mε την επικράτηση του Xριστιανισμού όμως, χάρη κυρίως στον Άγιο Aυγουστίνο και τον Tιμόθεο, Πατριάρχη Aλεξανδρείας, η αυτοκτονία ορίστηκε ως φονική πράξη και άρα καταδικαστέα. Στο δεύτερο τεύχος του αφιερώματος στους Αυτόχειρες, εξετάζεται η αυτοκτονία στη βυζαντινή περίοδο.