Ο αναγνώστης καλείται να κλείσει τα μάτια στο κακοποιημένο αττικό τοπίο, το υποτιμημένο φυσικό περιβάλλον, την άναρχη και κακόγουστη δόμηση, τα πεταμένα σκουπίδια, τα ανενόχλητα μπάζα. Μήπως και καταφέρει να δει τι αντίκριζαν οι αρχαίοι του κάτοικοι. Ισχυρά αλλά προσιτά βουνά, η Πάρνηθα, η Πεντέλη, ο Υμηττός, ακρογιαλιές με φυσικά λιμάνια, ο Ιλισός κι ο Κηφισός μέσα από κοιλάδες εύφορες, ο κάμπος του Μαραθώνα και τα Μεσόγαια, θάλασσα, διάχυτο φως, μενεξεδένια σούρουπα. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, με τις αισθήσεις που αυτό ξυπνά, με χαρακτήρα περιορισμένο και οικογενειακό στο ξεκίνημά τους γεννήθηκαν τα πρώτα θρησκευτικά κέντρα στην ύπαιθρο Αττική.