Η αμφισβήτηση της ανδροκρατίας και του ανδροκεντρισμού στη γνώση υπήρξε κοινή αφετηρία για την Ομάδα Γυναικείων Σπουδών του ΑΠΘ. Αναρωτήθηκαν: «Μήπως η επιστημονική πρακτική εδραιώνεται σε μια αντίληψη που θεωρείται κοινωνικά αυτονόητη και φυσική, στην εξίσωση άνθρωπος = άντρας = διαμορφωτής της ιστορίας και της επιστημονικής γνώσης;» Η τετράχρονη εμπειρία της Ομάδας επιβεβαίωσε τις βασικές απόψεις της: Οι γυναικείες σπουδές εντάσσονται στο γυναικείο κίνημα και έχουν σημείο εκκίνησης τη βιωματική σχέση με την καταπίεση. Δεν εξαντλούνται σε έρευνες που ταυτίζουν το αντικείμενό τους με τις γυναίκες αλλά προσεγγίζουν διαφορετικά τη σχέση των δύο φύλων. Η βιωματική σχέση με τη γυναικεία καταπίεση δυναμιτίζει την «ουδετερότητα» και την «αντικειμενικότητα» αντιπαραθέτοντάς τους έναν συνειδητό υποκειμενισμό.