Με την ίδρυση της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας–Σπηλαιολογίας (1977) τα σπήλαια περιλαμβάνονται στην κατηγορία των μνημείων και κάθε εύρημα που προέρχεται από αυτά θεωρείται αρχαιολογικό. Ο συγγραφέας δράττεται της ευκαιρίας για να επισημάνει τα ως τώρα κακώς κείμενα. Τα παλαιοντολογικά ευρήματα των ανοιχτών χώρων, γράφει, δεν προστατεύονται από κανένα νόμο, με αποτέλεσμα χώροι σαν το Πικέρμι να έχουν μετατραπεί σε σκουπιδότοπους. Οι παλαιοντολογικές ανασκαφές που εκτελούν τα πανεπιστήμια διέπονται ακόμη από νόμο του 1936 που χορηγεί στον αλλοδαπό ανασκαφέα έξι ευρήματα από το κάθε είδος! Στα πανεπιστήμια η φυσική αρχαιολογία δεν διδάσκεται ως αυτοτελής επιστήμη, ανθρωπολογικό μουσείο δεν υφίσταται. Στο ΥΠΠΕ συγχέεται μάλλον η Αρχαιομετρία με τη Συντήρηση. Πέρα από την προστασία και την έρευνα σπηλαίων και παλαιοανθρωπολογικών θέσεων, οι στόχοι της Εταιρείας είναι: α) συνδρομή στις περιφερειακές Εφορείες Αρχαιοτήτων, β) ο συντονισμός της έρευνας, η συνεργασία με τον ΕΟΤ, τα υπουργεία και τους ιδιωτικούς φορείς, γ) η συμβολή στην ανάπτυξη της περιφέρειας σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και η προβολή του σπηλαιολογικού πλούτου της χώρας. Ιδιαιτερότητα παρουσιάζει το θέμα της «ανασκαφής σπηλαίων», καθώς εκεί βρίσκονται αδιατάραχτα στρώματα αποθέσεων – επιθέσεων που προσφέρουν σημαντικά στρωματογραφικά στοιχεία για τη μελέτη κυρίως προϊστορικών περιόδων. Αυτό το πλεονέκτημα της αδιατάρακτης μικροστρωματογραφίας σε κλειστούς χώρους οδήγησε στην υιοθέτηση ειδικής ανασκαφικής τεχνικής.