Η μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας μάς αποκαλύπτει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τη ζωή και την οργάνωση των αρχαίων κοινωνιών. Έτσι, πληροφορούμεθα από τον Ηρόδοτο ότι στην αρχαιότητα υπήρχαν αυστηροί κανονισμοί στην Περσία για την προστασία του περιβάλλοντος, της υγείας και της ποιότητας ζωής των πολιτών της απέραντης αυτοκρατορίας. Πιο συγκεκριμένα, στο βιβλίο Α.138, οι Πέρσες βασιλείς, όταν έφευγαν για κάποια εκστρατεία, το νερό, που θα χρησιμοποιούσαν, το έβραζαν πρώτα και μετά το μετάγγιζαν σε ασημένια κανάτια, που τα φόρτωναν σε ημιόνους. Αυτή η αποστείρωση του νερού θυμίζει εκείνη που εφάρμοσε αιώνες αργότερα ο μεγάλος χημικός Λουί Παστέρ. Μια διαδικασία που προς τιμήν του ονόμασαν παστερίωση. Ο Ηρόδοτος αναφέρει και μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, που αφορούσε στην προστασία του περιβάλλοντος. Ένας πολύ αυστηρός νόμος απαγόρευε στους Πέρσες πολίτες, αλλά και τους ξένους επισκέπτες, να μολύνουν τα ποτάμια με τον τρόπο που αναφέρεται στα κείμενά του. Τέλος, εντύπωση προκαλεί η μεγάλη ευαισθησία του Ηροδότου στα παραπάνω θέματα σε τέτοιο βαθμό που τον οδηγεί στην καταγραφή τους.
Οι Έλληνες πάλι εφάρμοζαν έναν πολύ ενδιαφέροντα τρόπο για την αποστείρωση του πόσιμου νερού. Στην εποχή μας θα τον χαρακτηρίζαμε ως μια χημική μέθοδο, αφού η μεγάλη αραίωση του κρασιού με νερό (1 μέρος κρασί με 9 μέρη νερού) δημιουργεί, κατά τον καθηγητή Γερουλάνο, πολυφαινόλες, που καταστρέφουν πολλά επιβλαβή μικρόβια.