Ο συγγραφέας διαφωνεί με το ότι το Μαλλιαροπούλειο και το νεοκλασικό θέατρο της Πάτρας αποτελούν «τα μοναδικά θεατρικά αρχιτεκτονήματα σε ολόκληρη τη νότια Ελλάδα» (Αρχαιολογία, τχ. 12, « Αρχαία και σύγχρονα θέατρα στην Αρκαδία»). Υπενθυμίζει την ύπαρξη του θεάτρου «Απόλλων» (1878) στον Πύργο. Όντας στην περιφέρεια, η ακμαία κοινότητα του Πύργου είναι τόσο γνωστή όσο και οι χώρες του Τρίτου Κόσμου, λέει. Η Ερμούπολη μόλις αρχίζει να προσελκύει το ενδιαφέρον. Το μεγαλοπρεπές της θέατρο «Απόλλων» πρέπει να περιληφθεί στα θέατρα της νότιας Ελλάδας.