Η εκπαίδευση αρχαιολόγων και ιστορικών δεν τους προετοιμάζει για την αντιμετώπιση θεμάτων τεχνικής και τεχνολογίας που προκύπτουν από ανασκαφές ή αρχαία κείμενα. Συνηθισμένο είναι το λάθος να θεωρείται ο μπρούτζος, κράμα χαλκού και κασσίτερου, «λαϊκό» συνώνυμο του ορείχαλκου, που όμως είναι κράμα χαλκού και ψευδάργυρου, άγνωστο πριν από την Ελληνιστική εποχή. Απαραίτητη είναι επίσης η γνώση των διαφορών ανάμεσα στους κεραμικούς και τους μεταλλουργικούς κλιβάνους. Η έλλειψη τεχνικών γνώσεων αντανακλά και στην απώλεια πληροφοριών. Στη λίθινη επιγραφή από την Ελευσίνα του 4ου αιώνα π.Χ., αναφέρεται παραγγελία για την κατασκευή των μπρούτζινων πόλων και εμπολίων ανάμεσα στους σπονδύλους των κιόνων της Φιλώνιας Στοάς, που θα ανεγειρόταν μπρος στο Τελεστήριο της Ελευσίνας. Οι αρχαιολόγοι αναγνώστες της επιγραφής δεν είδαν ότι στην παραγγελία περιλαμβανόταν το αρχαιότερο ευρωπαϊκό πρότυπο, με προδιαγραφές για το μίγμα χαλκού και κασσίτερου. Η επιγραφή αποτελεί επίσης την πρώτη γραπτή μαρτυρία για την εισαγωγή του τόρνου στην ιστορία των μετάλλων. Καθώς οι τεχνικοί πειραματίζονται με τις πληροφορίες που παρέχουν τα κείμενα, οι μύθοι, η εικονογραφία, συμβάλλουν στην ανασύνθεση της εξελικτικής πορείας των τεχνικών. Ιδιαίτερα χρήσιμη θεωρείται η συστηματική διδασκαλία της ιστορικής τεχνολογίας στα ΑΕΙ.