Στα προνόμια που απέκτησε η πόλη της Κοζάνης γύρω στα τέλη του 17ου αιώνα, συγκαταλέγεται η απαγόρευση της διέλευσης και εγκατάστασης Τούρκων στρατιωτών. Σε μια αμιγώς λοιπόν χριστιανική πόλη, χτίστηκε το 1670 ο πρώτος πυρήνας του αρχοντικού των Σακελλάριων που, στεγάζοντας πέντε γενιές της οικογένειας, σταδιακά επεκτάθηκε και τροποποιήθηκε. Το 1932, ομάδα αρχιτεκτόνων, με επιβλέποντα καθηγητή τον Δ. Πικιώνη, επισκέφθηκε την Κοζάνη και αποτύπωσε διάφορα αρχοντικά της πόλης στο πλαίσιο της «Μελέτης του ελληνικού σπιτιού και της αρχιτεκτονικής του», για λογαριασμό του συλλόγου «Ελληνική Λαϊκή Τέχνη». Το 1934, ο αρχιτέκτονας Α. Ζάχος ανέλαβε την αναστήλωση του κτηρίου αποδίδοντάς του νεοκλασικά χαρακτηριστικά. Τέλος, το 1977 το αρχοντικό μεταμορφώθηκε «εν μία νυκτί» σε άχρωμη, τσιμεντένια πολυκατοικία. Ο αρθρογράφος προσφέρει μια εκτενή περιήγηση στην κατασκευαστική ιστορία του αρχοντικού, εμπλουτισμένη με πλήθος τοπικών όρων.