Στην αρχαιότητα η χρήση ελεφάντων στη μάχη αποτελούσε κρίσιμο παράγοντα για τη νικηφόρο έκβασή της. Οι πολεμικοί ελέφαντες ήταν ένα απαραίτητο μέσο για κάθε στρατηγό που ήθελε να είναι αποτελεσματικός στην τέχνη του πολέμου και να σημειώνει επιτυχίες.
Η προμήθεια πολεμικών ελεφάντων, ως αναγκαίας προϋπόθεσης κατά το σχεδιασμό και την προετοιμασία της μάχης, καθώς και οι συστηματικά και προσεκτικά διοργανωμένες επιχειρήσεις κυνηγιού, με σκοπό την αιχμαλωσία άγριων ελεφάντων, απορροφούσαν σημαντικά κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού των Πτολεμαίων. Δύο επιγραφές από την πτολεμαϊκή Αίγυπτο, σε συνδυασμό με παπυρικές μαρτυρίες και εξιστορήσεις των συγγραφέων της εποχής, μας παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τις επίσημα οργανωμένες κυνηγετικές αποστολές.
Έως το 1948, επικρατούσε η άποψη ότι η δυναστεία των Πτολεμαίων ενδιαφερόταν να αιχμαλωτίζει αποκλειστικά μεγαλόσωμους αφρικανικούς ελέφαντες, του είδους loxodonta Africana Africana, για τις ανάγκες του αιγυπτιακού στρατού. Ωστόσο, με τη δημοσίευση του άρθρου του William Gowers, αποδείχθηκε ότι επρόκειτο όχι για τους μεγαλόσωμους ελέφαντες της σαβάνας, αλλά για τους πιο μικρόσωμους του αφρικανικού δάσους, που ανήκαν στο είδος loxodonta Africana cyclotis.