Δεν χρειάζεται να «κουβαλούμε μες στην ψυχή μας (…) / τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες», λέει ο συγγραφέας, γιατί τους έχουμε μπροστά μας καθημερινά και μας κατατρώνε την ψυχή. Εδώ τα ανθρωποφάγα τέρατα του Καβάφη είναι τα αρχιτεκτονικά τερατουργήματα που αλλοιώνουν την όψη της Αθήνας όλο προς το χειρότερο. Η ανεπανάληπτη ευαισθησία του Πικιώνη στην Ακρόπολη και στου Φιλοπάππου, η υποδειγματική διαμόρφωση του χώρου γύρω από το άγαλμα του Βενιζέλου από τον Βοκοτόπουλο δεν παραδειγμάτισαν. Επικράτησε η έλλειψη φαντασίας, η απρόσωπη μονοτονία, η ασχήμια. Πολύ χειρότερη και από την πλατεία Κλαυθμώνος και από τη Βουκουρεστίου είναι η πλατεία της Μητρόπολης. Υπεύθυνος για τη διαμόρφωσή της είναι ο αρχιτέκτονας Α. Τομπάζης. Ο συγγραφέας αποδομεί ένα ένα τα στοιχεία της νέας πλατείας, εκφράζει την οργή και την αγανάκτησή του, τα ερωτηματικά που δημιουργούνται. Προτείνει να προκηρυχθούν αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί για να ξαναφτιαχτούν οι πλατείες Μητροπόλεως και Κλαυθμώνος.