Ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες, έργο του Ικτίνου, στηρίζει παραδειγματικά την ανάγκη και τα προτερήματα μιας ολοκληρωμένης θεώρησης των αρχικών αποτυπώσεων. Σε δωρικό ρυθμό της αρχαϊκής περιόδου, το μνημείο εμφανίζει δύο ιδιομορφίες: ο κύριος άξονας του ναού ακολουθεί τη διεύθυνση από το Βορρά στο Νότο και στη στενή του πλευρά ο αριθμός των κιόνων του είναι ζυγός.
Εφαρμόστηκαν πρώτα επίγειες τοπογραφήσεις για να εντοπιστούν τα αρχαιολογικά υπολείμματα στους κύριους τοπογραφικούς χάρτες της περιοχής, να συνδεθεί η περιοχή του μνημείου με το τριγωνομετρικό δίκτυο της χώρας, να πραγματοποιηθούν όλες οι απαραίτητες τοπογραφικές μετρήσεις επάνω και γύρω από το μνημείο. Επίγειες φωτογραφίσεις έγιναν με μετρικές μηχανές αλλά και με ερασιτεχνικές. Με τις τελευταίες έγιναν λήψεις με δίποδο και από χαμηλά με μπαλόνι. Για τη φωτογραμμετρική απόδοση χρησιμοποιήθηκαν η μέθοδος της αναγωγής και η στερεοαπόδοση.
Ως τώρα, η περιορισμένη χρήση της φωτογραμμετρίας στις αποτυπώσεις οφείλεται στην ελλιπή συνεργασία μεταξύ φωτογραμμέτρη και υπεύθυνου αρχαιολόγου ή αρχιτέκτονα. Η εμπειρία διδάσκει ότι η καλύτερη μέθοδος είναι ο συνδυασμός των μεθόδων. Για να μελετηθεί με πληρότητα ένα μνημείο χρειάζεται μια σειρά από διαγράμματα διαφορετικών κλιμάκων που θα αναφέρονται στο ίδιο σύστημα αναφοράς. Αεροφωτογραφίσεις από χαμηλά ύψη με δίποδο ή με μπαλόνι αποτελούν πολύτιμο βοήθημα στις αποτυπώσεις.