«Ήτο λοιπόν άστεγος; Είχε δωμάτιον, αλλά που ετόλμα ο πτωχός να εισέλθη από την σπιτονοικοκυράν του. Εχρεώστει τρία ενοίκια. Επί τρεις εβδομάδας;, μετά το μεσονύκτιον, πλησιάζων με παλμούς εις την αυλόπορταν, ανοικτήν μένουσα όλην την νύκτα, καθώς όλαι αι αυλόπορται των οικιών της συνοικίας, εχουσών ενοικήτορας πολλούς, αφήρει τα χαλασμένα και σχισμένα πέδιλά του και κρατών αυτά με την αριστεράν, επάτει με τες κάλτσες, ενέβαλλε το κλείθρον με απείρους προφυλάξεις και με τόσον ολίγον κρότον, ώστε οι παλμοί της καρδίας έκαμνον κρότον μεγαλείτερον (…).»
Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, «Ο Αυτοκτόνος», Άπαντα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, επιμ. Γ. Βαλέτα, τόμ. 5, εκδ. Γιοβάνης, 1954.
