Το σπουδαιότερο κέντρο λατρείας του Σάραπη και της Ίσιδας στην Ελλάδα, σε όλη την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο, ήταν στη Δήλο, όπου το πρώτο Σαραπείο ιδρύεται το 220 π.Χ. Στον Μαραθώνα, δίπλα στη θάλασσα, στο έλος της Μπρεξίζας και 1.500 μ. νότια από τον τύμβο των Αθηναίων, βρέθηκαν τα λείψανα μεγάλου αιγυπτιακού ιερού της Ίσιδας του 2ου αιώνα μ.Χ. Από τον περίβολο διατηρείται τμήμα με μνημειακό πρόπυλο. Μπροστά από το πρόπυλο βρέθηκε αιγυπτιάζον μαρμάρινο άγαλμα σε υπερφυσικό μέγεθος: Νεαρός άντρας στη γνωστή μετωπική στάση, με τα χέρια κολλημένα στα πλευρά, προβάλλει το αριστερό πόδι. Φοράει περίζωμα και πόλο. Μαζί του βρέθηκε το κάτω μέρος μαρμάρινου αγάλματος της Ίσιδας, με τις χαρακτηριστικές πτυχές του ιματίου που δένεται μπροστά στο στήθος (ισιακόν άμμα). Σε τμήμα από το υπέρθυρο της εισόδου σώζεται ανάγλυφος ηλιακός δίσκος και γύρω του ουραίος (φίδι), σύμβολα της θεάς. Από το μνημειακό πρόπυλο, μαρμαροστρωμένη πομπική οδός οδηγεί στο ναό της Ίσιδας. Μέρος της λατρείας τελείται στον υπαίθριο χώρο του ναού, στην αποκορύφωσή της όμως φτάνει μέσα στο άδυτο, όπου και το άγαλμα της θεάς.
Στη ρωμαϊκή εποχή είχαν καθιερωθεί δύο μεγάλες γιορτές της Ίσιδας. Στα Πλοιαφέσια, ιερέας και μυημένοι εγκαινίαζαν τη νέα περίοδο της ναυσιπλοΐας ρίχνοντας το πλοίο της Ίσιδας στη θάλασσα. Στα Ισεία, γιόρταζαν τη «ζήτηση» και «εύρεση» του Όσιρη, που συμβόλιζε το θάνατο και την ανάσταση του θεού.
Στην ανατολική πλευρά του περιβόλου, ήρθε στο φως πολυτελές βαλανείο, σύγχρονο με το ναό. Δεν είναι διόλου απίθανο τα δύο οικοδομήματα να συσχετίζονται με την οικοδομική δραστηριότητα του Ηρώδη Αττικού