Αν στην ομηρική εποχή θεωρείται φυσιολογικό οι βασιλείς να διεκπεραιώνουν πάσης φύσεως δουλειές, δεδομένου ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των έργων δούλων και ελεύθερων παραμένει ασαφής, δεν συμβαίνει το ίδιο στην κλασική αρχαιότητα. Την εποχή αυτή, η δουλεία θεωρείται πλέον φυσικό φαινόμενο σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Ο πλούτος των αρχαίων πηγών ρίχνει αρκετό φως στο καθεστώς της δουλείας στην αρχαία Ελλάδα. Οι περισσότερες πληροφορίες αφορούν την Αθήνα, για την οποία είναι γνωστά, για παράδειγμα: ο τρόπος απόκτησης δούλων, κατηγορίες δούλων και ασχολίες τους, μεταχείριση, νομικό καθεστώς, δυνατότητες χειραφέτησης κτλ. Αν και τα στοιχεία για τη Σπάρτη και την Κρήτη είναι σαφώς λιγότερα και αποσπασματικά, εντούτοις βοηθούν ώστε να σχηματιστεί μια αρκετά καλή εικόνα για τους εκεί δούλους, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στο μελετητή να προβεί σε ενδιαφέρουσες συγκρίσεις μεταξύ των τριών μεγάλων πόλεων-κρατών της αρχαιότητας και να συνάγει αξιόλογα συμπεράσματα.