Το πέρασμα από το στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης είναι για τον Οδυσσέα αναγκαστικό. Αν ακολουθούσε την εναλλακτική που του εμφανίζει η Κίρκη, να περάσει ανάμεσα από τις Πλαγκτές πέτρες όπως η Αργώ, ο ήρωας του έπους θα έπρεπε να ξεπεράσει το κλέος του Ιάσονα. Ασύμβατες διαδρομές. Συμβολικά η Αργώ εγκαινιάζει τη γενιά των ποντοπόρων πλοίων. Ο Οδυσσέας χάνει το στόλο του και καταλήγει κυβερνήτης μιας σχεδίας, προτού το κύμα τον ξεβράσει ολόγυμνο στο νησί των Φαιάκων. Η Αργώ ήταν «σε όλο τον κόσμο ξακουσμένη». Το πλοίο του Οδυσσέα δεν είχε όνομα. Η Οδύσσεια όμως θα κάνει «στον κόσμο ξακουστό» τον ήρωά της.
Αφηγούμενος τις περιπέτειές του, ο Οδυσσέας δανείζει τη φωνή του όταν μεταφέρει είτε αυτολεξεί τα λόγια κάποιων προσώπων είτε άλλων τα λόγια που τα άκουσε. Το θαλασσινό του ταξίδι αποκαλύπτεται εν μέρει από τα λόγια των άλλων. Ο Οδυσσέας με δικά του λόγια συμπληρώνει τα κομμάτια που λείπουν. Ήχοι, θραύσματα από φωνές, αποσπάσματα από ομιλίες η μια μέσα από την άλλη, συνθέτουν το ναυτικό ταξίδι του Οδυσσέα.
Για τη Σκύλλα, πρώτα απ’ όλα μαθαίνουμε για τη φωνή της, πως είναι όμοια με θηλυκό κουτάβι που γαβγίζει. Στην κατηγορία του θηλυκού, όπως όλοι οι θανάσιμοι κίνδυνοι για τον Οδυσσέα, η Σκύλλα συνδέεται με μυθικές μορφές όπως η Λάμια, η Έμπουσα, η Έχιδνα, η Εκάτη κ.ά. Κανείς δεν μπορεί να πολεμήσει ένα τέτοιο πλάσμα, λέει η Κίρκη.
Ο Όμηρος την ονομάζει «αθάνατον κακόν». Μια άλλη εκδοχή εμφανίζει τη Σκύλλα όχι αθάνατη αλλά αναστημένη. Ο πατέρας της Φόρκυς την ξαναφέρνει στη ζωή όταν την κομματιάζει ο Ηρακλής. Ο διαμελισμός της από τον Ηρακλή υπογραμμίζει το συνονθύλευμα από ζώα που συνθέτει το σώμα της Σκύλλας: όνομα και φωνή σκύλου, τρεις σειρές δόντια όπως τα σκυλόψαρα, δώδεκα πόδια και έξι λαιμοί σαν γιγάντιος πολύποδας κ.λπ.
Συνδυάζοντας την εικόνα ενός μικρού σκυλιού που θηλάζει η μητέρα του με την ιδέα ενός θανάσιμου κακού, πίσω από την εικόνα αυτής της «σκύλακος νεογιλής» προβάλλει ένα τέρας με παιδική φωνή. Η μητέρα της Σκύλλας Κράταιις, που καλείται να επέμβει για να περιορίσει τις επιθέσεις της κόρης της, ενισχύει το θέμα της παιδικότητας.
Έχοντας μιλήσει για την αφθαρσία της Σκύλλας, την τροφή της και την επέμβαση της μητέρας της, ο Όμηρος συνεχίζει περιγράφοντας τα βόδια και τα πρόβατα του Ήλιου που ζουν αιώνια. Στο νησί της Θρινακίας, ξαναβρίσκουμε τα θέματα της μητρότητας, της τροφής και της αθανασίας. Αυτά τα θέματα είναι και ο συνδετικός κρίκος με το επόμενο στάδιο του ταξιδιού, όταν ο Οδυσσέας θα χάσει τους συντρόφους του πριν ξαναβρεί την ατομικότητά του.