Ο συγγραφέας συμπληρώνει δύο προηγούμενα άρθρα του (Αρχαιολογία, τεύχη 29 και 35), στα οποία εξέφραζε τη βάσιμη υποψία ότι ο αρχιτέκτονας της δημοτικής νεοκλασικής αγοράς του Άργους, αλλά και του πρόσθετου κτηρίου στο σημερινό δημαρχείο της πόλης, δεν είναι άλλος από τον Πάνο Καραθανασόπουλο, «της σχολής Τσίλερ». Άρθρο του λόγιου Κ. Ολύμπιου σε τοπική εφημερίδα του 1933 έρχεται να επιβεβαιώσει τις υποψίες του. Παράλληλα, τον θέτει στα ίχνη του Καραθανασόπουλου, που την περίοδο 1918-1924 παρουσιάζεται στο Άργος ως αρχιτέκτονας-επιχειρηματίας.
Το 1918, ύστερα από έκρηξη που κατέστρεψε τον παλαιότερο ναό της Ζωοδόχου Πηγής στο Κεφαλάρι του Άργους, ο αρχιτέκτονας αναλαμβάνει την οικοδόμηση νέου, ογκώδους ναού. Οι βαριές κατασκευές και οι μεγάλες επεμβάσεις αστικού τύπου σε ένα τοπίο φυσικό και αγροτικό ήταν άραγε έμπνευση του Καραθανασόπουλου ή του επιβλήθηκαν από τους χρηματοδότες του ομογενείς Αργίτες των ΗΠΑ; Ο συγγραφέας παραθέτει γλαφυρό απόσπασμα από το άρθρο του Κ. Ολύμπιου που έχει μια καλή κουβέντα για όλους: οι Αργείοι είναι «ψωροφαντασμένοι», ο Καραθανασόπουλος είναι «παλαιάς σχολής», οι «οψίπλουτοι ταλαράδες» της Αμερικής είναι και «δολλαριόπουλοι».