Κανένα άλλο κίνημα της πρωτοπορίας δεν έχει συνδεθεί τόσο με τον έρωτα όσο ο Σουρεαλισμός. Οι σουρεαλιστές ύμνησαν την ερωτική έλξη και την παντοτινή αγάπη, διερεύνησαν τη σεξουαλικότητα και απελευθέρωσαν την ανθρώπινη επιθυμία. Το παρόν άρθρο πραγματεύεται το σύγχρονο ερωτικό μύθο που έπλασε ο θεωρητικός θεμελιωτής του Σουρεαλισμού, André Breton, και την πρόσληψή του από καλλιτέχνες του κινήματος. Εμπνευσμένος από τον αριστοφανικό μύθο στο πλατωνικό Συμπόσιο και τις μεταμορφώσεις του στην αλχημεία και τη λογοτεχνία, ο Breton ερμηνεύει την ανδρογυνία ως την κατάσταση πραγμάτωσης του αμοιβαίου έρωτα και προβάλλει την ανάγκη ανασύστασής της, μέσω της σαρκικής και πνευματικής ένωσης με το έτερον ήμισυ. Η σουρεαλιστική ποίηση περιγράφει με τρόπο γλαφυρό την αναζήτηση αυτού του ιδανικού, ενώ ο εικαστικός Σουρεαλισμός το μορφοποιεί με απρόσμενα και συχνά αμφίσημα αποτελέσματα. Για παράδειγμα, στα εικαστικά έργα των Victor Brauner και Max Ernst, άλλοτε τονίζεται η σαρκική διάσταση της ανδρόγυνης ένωσης και άλλοτε αναδεικνύεται ο ρόλος της ιδανικής γυναίκας στην επίτευξη της ανδρικής πληρότητας. Από την άλλη, καλλιτέχνιδες όπως οι Leonora Carrington και Remedios Varo, επικρίνουν την αποθέωση του σαρκικού έρωτα και προσανατολίζονται σε μια πιο εσωτερική ερμηνεία του ανδρόγυνου μύθου.