Η συγγραφέας στρέφει την καλλιτεχνική της ματιά σε βυζαντινές εικόνες, σε έργα τέχνης αρχαία και σύχρονα, αφυπνίζοντας με τις συνεχείς ερωτήσεις της τον αναγνώστη-θεατή στη συμβολική τους έννοια. Τον προβληματισμό της συνεπικουρεί η σύγχρονη αμφισβήτηση γύρω από θέματα φύλου και κοινωνικών ταυτοτήτων. «Γιατί ο Brancusi έκανε το “Ζεύγος” από μία μόνο πέτρα»; αναρωτιέται. Αποδίδοντας στον έρωτα συμπαντικές διαστάσεις, μας καλεί να βιώσουμε την ολιστική ερωτική ροή.