Ο Δ. Γρ. Καμπούρογλου (1852-1942), συγγραφέας της Ιστορίας των Αθηναίων, εμπνέεται εδώ από την αρπαγή των μαρμάρων του Παρθενώνα από τον Έλγιν και γράφει το παραμύθι της Καρυάς. Αθηναϊκή δοξασία παρουσίαζε τις Καρυάτιδες σαν νεράιδες που μόνο το κορμί τους ήταν μαρμαρωμένο. Οι νεράιδες, στις πανελλήνιες παραδόσεις, γίνονται θνητές αν κάποιος τους πάρει το πέπλο τους, το μαγνάδι. Στις παραδόσεις του αθηναϊκού λαού οι Καρυάτιδες ονομάζονταν «μαρμαρωμέναις βασιλοπούλαις». Πέρα από την απόσπαση των μαρμάρων, υπάρχει άραγε ιστορική αλήθεια και πίσω από το θρύλο; Ποιες ήταν οι Καρυάτιδες; Ιέρειες της Αρτέμιδας που είχε ναό στην Καρυά ή κόρες της πομπής των Παναθηναίων; Ή μήπως οι σκλαβωμένες γυναίκες της Καρυάς που οι Αθηναίοι την κατάστρεψαν γιατί είχε συμμαχήσει με τους Πέρσες; Οι Καρυάτιδες, που ο θρήνος τους για τη κλεμμένη τους αδελφή συγκλονίζει τους Αθηναίους, αναδεικνύονται μέσα από το παραμύθι του Καμπούρογλου, σε σύμβολο του πόθου για τη λευτεριά της πόλης τους.