Πρόκειται για το τελευταίο τμήμα του κειμένου του Κ. Δαμιανίδη που εκ παραδρομής παραλήφθηκε από το άρθρο του «Η μελέτη της ανώνυμης παραδοσιακής ναυπηγικής» στο τεύχος 32 του περιοδικού.
Ο συγγραφέας με ένα τρίτο παράδειγμα υποστηρίζει την άποψη ότι η μελέτη της ανώνυμης παραδοσιακής αρχιτεκτονικής έχει τη δυνατότητα να αναδείξει τεχνικά στοιχεία που συμπληρώνουν ή ερμηνεύουν αρχαιολογικά ή ιστορικά ευρήματα. Για τη διαμόρφωση του πετσώματος χρησιμοποιούνται το δίδυμο σταντζόλα-μασταρί και η «στάθνη». Στη ναυπηγική κάθε καμπύλη αναλύεται σε μικρά ευθύγραμμα τμήματα και η «στάθνη» χρησιμεύει στην αποτύπωσή τους πάνω στις σανίδες. Ιστορικές μαρτυρίες από το Αιγαίο εντοπίζουν τη χρήση της «στάθνης» στη ναυπηγική από τον 11ο αιώνα. Ο παρόμοιος εργαλειακός εξοπλισμός νομιμοποιεί τη συγκριτική μελέτη των δύο εποχών.