Για τα ιερά της Αττικής είναι αδύνατο να έχουμε συνολική εικόνα. Ακόμη και αν τα γνωρίζαμε όλα, οι πηγές μας, που είναι πολλές, με σπουδαιότερες τις επιγραφικές, είναι όλες αποσπασματικές. Νέα ευρήματα με ονόματα νέων θεοτήτων ή πρωτόφαντες επικλήσεις παλαιών φανερώνουν καθημερινά ότι η άγνοιά μας είναι μεγαλύτερη από τη γνώση μας και ότι τα συμπεράσματά μας είναι προσωρινά. Το βέβαιο είναι ότι το πλήθος των θεοτήτων που λατρεύονταν στην Αττική είναι εντυπωσιακό.
Nαοί και ιερά ανήκαν όλα σε κάποιο δήμο, ήταν οι εκκλησίες των αρχαίων Αθηναίων. Το φυσικό περιβάλλον της Αττικής, που πολλές φορές ήταν και η αιτία ίδρυσης των ιερών, έχει χαθεί. Σε ακραία αντίστιξη βρίσκονται το ιερό της Αρτέμιδος Ταυροπόλου στις Αλές Αραφηνίδες, τη σημερινή Λούτσα, δυσδιάκριτο ερείπιο μέσα στην άμμο και ξένο σώμα, και το γειτονικό ιερό της Αρτέμιδος Βραυρωνίας με τους αμπελώνες και τους κήπους, τον ποταμό Ερασίνο, τα νερά που αναβλύζουν και λιμνάζουν, τους απείρακτους γύρω λόφους. Στον Ραμνούντα, όπου σώζονται το τοπίο, τα ιερά, τα νεκροταφεία, τα λιμάνια και ο δήμος με το φρούριο, τα σπίτια και τα εργαστήρια, φαίνεται ακόμα καλύτερα η σχέση ιερού, τόπου και ανθρώπων.
Tο ιερό του Αμφιαράου στα σύνορα Αττικής και Βοιωτίας, κατατάσσεται στα αττικά ιερά. Λείψανα ιερών βρέθηκαν στοn Μαραθώνα, στις Αχαρνές, στο Σούνιο, στη Ζωστήρα άκρα (Βουλιαγμένη), στην Ικαρία, στην Ελευσίνα. Δεν είναι λίγες οι θεότητες που λατρεύονταν μέσα στο άστυ και, αν οι λατρείες του Πειραιά δεν είχαν την πυκνότητα των αθηναϊκών, ήταν και εκεί πολλές και σημαντικές.