Το άρθρο αυτό προσφέρει μια εικόνα της οικιστικής αρχιτεκτονικής στους Αλιείς της ύστερης κλασικής περιόδου. Τα σπίτια αυτά του 4ου αιώνα π.Χ. συγκαταλέγονται μεταξύ των καλύτερα σωζόμενων κατοικιών της περιόδου στον ελλαδικό κόσμο και αποτελούν σημαντικά παραδείγματα αρχαιοελληνικής ιδιωτικής αρχιτεκτονικής. Λαμβάνοντας υπόψη τη μορφή και τη χρήση τους, τα σπίτια στους Αλιείς παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες με τις κατοικίες της ίδιας περιόδου σε άλλες πόλεις, κυρίως με εκείνες της Ολύνθου, και προαναγγέλλουν εξελίξεις της ελληνιστικής οικιστικής αρχιτεκτονικής όπως αυτές που μαρτυρούνται στην Ερέτρια και στη Δήλο. Αυτές οι ομοιότητες τεκμηριώνουν την ύπαρξη μιας καθιερωμένης κοινήςιδιωτικής αρχιτεκτονικής που ίσχυε σε όλο τον αρχαιοελληνικό κόσμο, παράλληλα με ένα τυποποιημένο αλλά ευέλικτο λεξιλόγιο για κοσμικά και ιερά οικοδομήματα. Η παρουσία μεμονωμένων κατοικιών με αυλή και μία μοναδική είσοδο, με πρόθυρα σε εσοχή, μεσημβρινού προσανατολισμού στοές, ανδρώνες ανεξάρτητους από τον πυρήνα του οίκου, που περιλάμβανε τα συγκροτήματα κουζίνας-λουτρού, καθώς και ένα ολόκληρο φάσμα κοινών αρχιτεκτονικών στοιχείων, διάταξης και παραταξιακών στοιχείων, στηρίζουν τη συμμετοχή των Αλιέων σε ένα ευρύτερο  φαινόμενο «ελληνικότητας», χαρακτηριστικό της εποχής. Στα σπίτια της πόλης των Αλιέων, όπως και αλλού, βλέπουμε το ιδιωτικό να αλληλεπιδρά με το δημόσιο, τον ανδρικό κόσμο να ενσωματώνεται στη γυναικεία σφαίρα, και την οικιακή μικρο-οικονομία να διαμορφώνει έναν αδιάρρηκτο δεσμό με την πολιτική μακρο-οικονομία.