Οι γάλλοι αρχιτέκτονες, όπως ο Ballu, ο Paccard, ο Titeux, ο Tétaz, ο Dubuisson ή ο Loviot, δεν έρχονται από τη Ρώμη για να μελετήσουν την εξέλιξη των κατόψεων, των όγκων, των σχημάτων και των διαστάσεων, αλλά για να θαυμάσουν και να συλλάβουν το νόημα της αττικής αρχιτεκτονικής του δεύτερου μισού του 5ου αιώνα π.Χ. που έχει αναχθεί σε πρότυπο τελειότητας. Βρίσκουν ότι ο συνδυασμός του λογικού με μια «εξαίσια καλαισθησία» αποτυπώνεται στον αθηναϊκό δωρικό ρυθμό της Ακρόπολης, στον ιωνικό ρυθμό του Ερέχθειου, στον κορινθιακό ρυθμό του χορηγικού μνημείου του Λυσικράτους. Τα λεπτομερειακά τους σχέδια τους αποκαλύπτουν την καθαρότητα και τη χάρη των αττικών γραμμών. Σε σύγκριση με τα μνημεία της Ακρόπολης, τα παλαιότερα ή νεότερα μνημεία αντιμετωπίζονται με σχετική περιφρόνηση και απαξιωτικές κρίσεις. Από το 1845 ως το 1854, τα σχέδια των Αποστολών είναι διπλά πολύτιμα καθώς αποτυπώνουν λεπτομερέστατα την πρόοδο των ανασκαφών στους σημαντικούς αρχαιολογικούς τομείς της πόλης. Με ακρίβεια περιγράφεται η κατάσταση των δόμων, πέτρα προς πέτρα. Εξίσου αξιόπιστες με φωτογραφίες, οι Αποστολές προσδιορίζουν την όψη των μνημείων όταν επιτέλους αυτά γίνονται αντικείμενο αναστήλωσης και προστασίας. Η αναπαράσταση, όπως την εννοούσε η Ακαδημία των Καλών Τεχνών, άφηνε μεγάλη ελευθερία στους αρχιτέκτονες να προτείνουν συλλήψεις συνόλων που κανένας αρχαιολόγος δεν θα μπορούσε ποτέ να εκφράσει. Αποδεικνύεται τελικά ότι, σε σύγκριση με τις συντηρητικές σχεδιαστικές αναπαραστάσεις μας, οι έντονα χρωματισμένες εικόνες τους είναι πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα της αρχαιότητας.
Η αττική αρχιτεκτονική στις “Αποστολές της Ρώμης”
24 Jun 2011
by Archaeology Newsroom
- A
- A
- A