Στη βυζαντινή εποχή, χαρακτηριστικό της επίσημης ιατρικής είναι η δημιουργία συμπιλημάτων-εγκυκλοπαιδειών, οι οποίες κατέγραφαν την υπάρχουσα ιατρική γνώση και την ίδρυση εγκαταστάσεων ιατρικής περίθαλψης. Παράλληλα, τα θαύματα αφθονούσαν: θεραπευτές άγιοι απαθανατίζονται στη βυζαντινή εικονογραφία και πραγματοποιούνται προσκυνήματα στους θεραπευτικούς ιερούς χώρους τους, οι Κοσμάς και Δαμιανός (οι άγιοι Ανάργυροι) έγιναν γνωστοί ως οι άγιοι των ιατρών και τοπικές θεραπευτικές λατρείες που οργανώνονταν γύρω από τα πρόσωπα λιγότερο γνωστών θεραπευτών ήταν σε άνθηση. Οι θεραπείες των παθήσεων αναζητούνταν επίσης σε προ-χριστιανικές θεραπευτικές παραδόσεις, όπως στην εγκοίμηση του Ασκληπιού, ακόμη και στη μαγεία.