Πρόκειται για μια ξενάγηση στη Θεσσαλονίκη του 1915-1918 μέσα από τις αφηγήσεις ξένων στρατιωτών και ανταποκριτών, πλούσια εικονογραφημένη με καρτ ποστάλ και διαφημίσεις σε εφημερίδες της εποχής. Περιγράφεται η κοσμική και καλλιτεχνική ζωή και καταγράφονται ονόματα εστιατορίων και «καφέ», ξενοδοχείων, μπαρ και μιούζικ χολ, κινηματογράφων και θεάτρων. Τα εστιατόρια με τα γαλλικά ή αγγλικά ονόματα βρίσκονται όλα στο εμπορικό κέντρο της πόλης. Ο κατάλογος μεταφρασμένος σε γαλλικά ελληνικής προφοράς, το φαγητό πολύ κακό, σχολιάζει ο ακόλουθος του ρωσικού προξενείου. Στα «καφέ», με πρώτο και αξεπέραστο το Floca’s και δεύτερο το Crystal, επικρατεί μια πολυπολιτισμική, κοσμοπολίτικη κοσμοπλημμύρα.
Πόλη των αντιφάσεων: μόλις διαβούν την πρόσοψη της δυτικής πόλης που είδαν από την αποβάθρα, οι ξένοι επισκέπτες θα αναμετρηθούν με την ατέλειωτη λάσπη. Ανηφορίζοντας στις τούρκικες συνοικίες στην πάνω πόλη, πάνω από τις επαύλεις των ευρωπαϊκών συνοικιών, όπου τα βράδια αντηχούν μελωδίες από πιάνο και μαντολίνο, έρχονται αντιμέτωποι με μια μυστηριώδη σιωπή. Οι τιμές στα καταστήματα είναι αστρονομικές και αδιαπραγμάτευτες αλλά λίγο πιο πέρα, στη σκεπαστή αγορά, κυριαρχούν τα ανατολίτικα παζάρια. Οι έμποροι μιλούν τουρκικά, ισπανικά, γαλλικά, ελληνικά και ιταλικά με την ίδια ευκολία, ενώ η γλώσσα των μεγάλων επιχειρηματιών, των καταστημάτων της μόδας και των «καφέ» είναι τα γαλλικά.
Εκτός από τους συμμάχους και τους ξένους ανταποκριτές υπήρχαν στη Θεσσαλονίκη εκείνη την εποχή πλήθος από ανεπίσημους ξένους με αποστολές μάλλον σκοτεινές. «Για τον κατάσκοπο η Θεσσαλονίκη είναι ο Παράδεισος» αναφέρει ο W.C. Price και ο W. Pubst θα γυρίσει το 1936 ταινία με τίτλο «Θεσσαλονίκη, φωλιά των κατασκόπων».
Ο επίλογος, μελαγχολικός και σαρκαστικός, αναφέρεται στην καταστροφική πυρκαγιά του Αυγούστου 1917.