Τις πρώτες δεκαετίες του 6ου αιώνα π.Χ., πρώτη περίοδος του ιερού της Νέμεσης, γενναιόδωροι προσκυνητές αφιέρωσαν αμφορείς, υδρίες, λουτροφόρους, πινάκια, τριποδικές πυξίδες, σκύφους. Τα αγγεία διακοσμούνται με επάλληλες σειρές ζώων και δαιμονικών πλασμάτων, όπως επέτασσε η κορινθιακή κεραμική. Ο μεγαλύτερος αριθμός τους αποδίδεται στο εργαστήριο του Ζωγράφου του Πόλου.
Στο β΄ μισό του 6ου αιώνα π.Χ., η λουτροφόρος αναδεικνύεται στο προσφιλέστερο ανάθημα στη χθόνια θεά. Σε θραύσματα διακρίνονται πομπές γυναικών και ανάγλυφα ή ζωγραφιστά φίδια. Στην αρχή του 5ου αιώνα π.Χ., κύλικες μαζικής παραγωγής με άτεχνο διονυσιακό διάκοσμο μεταφέρουν εικόνα φτώχιας. Ωστόσο, ο μεγάλος τους αριθμός δείχνει ότι η άσκηση της λατρείας συνεχίζει αμείωτη. Στη θεά αφιερώνονται, χωρίς να την απεικονίζουν, και πήλινα γυναικεία ειδώλια.