Ως τη μοναδική φεμινίστρια αυτοκράτειρα θεωρεί η συγγραφέας τη Θεοδώρα. Μεγαλωμένη στο βάναυσο περιβάλλον γύρω από τον Ιππόδρομο, έβλεπε τον πατέρα της να περιφέρει τις αρκούδες του προς διασκέδαση του όχλου. Όταν εκείνος πέθανε, η Θεοδώρα ήταν πέντε χρονών. Η μητέρα της έβγαλε την ίδια και τις δύο μεγαλύτερες αδελφές της στη σκηνή του Ιπποδρόμου, χώρος που σημάδευε τις γυναίκες με το στίγμα της ανηθικότητας. Η σχέση της Θεοδώρας με το θέατρο επέτρεψε στον Προκόπιο να αγγίξει τα όρια της πορνογραφίας περιγράφοντάς την. Η προσωπική της διαδρομή την έφερε στην Αλεξάνδρεια όπου οι θρησκευτικές της πεποιθήσεις επηρεάστηκαν ανεξίτηλα από το μονοφυσιτισμό.
Η Θεοδώρα, που έζησε ως το 548, στέφθηκε αυτοκράτειρα το 527 και διακρίθηκε με την κριτική της αντίληψη, τον δυναμικό και μαχητικό της χαρακτήρα. Η πρώτη ουσιαστική της παρέμβαση στην πολιτική εκδηλώθηκε στη στάση του Νίκα, όταν εμψύχωσε τον Ιουστινιανό και τους συμβούλους του που ετοιμάζονταν να δραπετεύσουν για να σωθούν. Η επιρροή της στη θρησκευτική πολιτική είχε ως αποτέλεσμα να υιοθετήσει ο Ιουστινιανός ειρηνιστική στάση απέναντι στους Μονοφυσίτες. Φήμες συνέδεσαν το όνομά της με τον ύποπτο θάνατο της Αμαλασούνθας, ενώ είναι βέβαιο ότι σε εκείνη οφείλεται η πτώση του Ιωάννη Καππαδόκη. Η εντύπωση ότι η Θεοδώρα, λόγω του παρελθόντος της, είχε αίσθηση αυτού που σήμερα ονομάζουμε «γυναικείο ζήτημα» οφείλεται στα νομοθετήματα που εκείνη υποκίνησε, ώστε το Οικογενειακό Δίκαιο να αντιμετωπίσει τις γυναίκες ευνοϊκότερα και δικαιότερα αναγνωρίζοντάς τους μια κάποια ανεξαρτησία.