Ο συγγραφέας παρουσιάζει το ετήσιο συνέδριο της «Ομάδας Θεωρητικής Αρχαιολογίας» (Theoretical Archaeology Group [TAG]), που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Leicester (16-19 Δεκεμβρίου 1991). Το TAG ιδρύθηκε το 1977 από αρχαιολόγους των Πανεπιστημίων του Sheffield και του Southampton. Η προσέλευση στα συνέδριά του παραμένει αμείωτη καθώς ενθαρρύνεται η παρουσίαση θεμάτων μάλλον ανοίκειων σε ακαδημαϊκά περιβάλλοντα και προσφέρεται βήμα διαλόγου, κριτικής και πολεμικής σε ένα ευρύτατο κοινό.
Ενδεικτικά παρατίθενται τίτλοι και θεματικές ενότητες: «Τί είναι αυτό που το λένε αρχαιολογική επιστήμη;» όπου ξιφούλκησαν οι θιασώτες των δύο απόψεων περί αρχαιολογίας: είναι θετική ή καθαρά κοινωνική επιστήμη; «Χρησιμοποιώντας βιομοριακή αρχαιολογία», «Gender (γένος/φύλο), υλικότητα, γλώσσα και κείμενο», «Αρχαιολογία και σύνδεσμος ποδόσφαιρο», «Τα όρια της ερμηνείας στη μελέτη των ανθρώπινων σκελετών», «Μαρξιστικές προσεγγίσεις στην αρχαιολογία», «Γραπτές μαρτυρίες και αρχαιολογία», «Νέες τάσεις στην αρχαιολογία της Σλοβενίας», «Πολιτισμική κληρονομιά και Λόγος», «Η θεωρία στην πράξη». Άλλες συζητήσεις περιστράφηκαν γύρω από τις θεωρίες της αρχαιολογικής μάθησης, τις σχέσεις υλικής κουλτούρας και πολιτισμικής ταυτότητας, τα ζητήματα τοπίου και περιβάλλοντος ως κοινωνικής κατηγορίας.
Στο επίκεντρο των συζητήσεων βρέθηκε και η «αρχαιολογία της μετα-διαδικασίας» (post-processual archaeology), που αντιμετωπίζει τη «νέα αρχαιολογία» με γενικευμένη απορριπτική διάθεση. Ζητούμενο είναι μια συνθετική θεωρητική πρόταση που θα υπερβαίνει το θετικισμό, θα αξιοποιεί κριτικά τις τελευταίες μεθοδολογικές και θεωρητικές επιτεύξεις και, κυρίως, δεν θα αναπαράγει παραδοσιακούς τρόπους σκέψης.