Στο πλαίσιο μιας τελετουργίας, η υιοθέτηση του ενδύματος ή και της συμπεριφοράς του αντίθετου φύλου είναι φαινόμενο παγκόσμιο. Στην Ευρώπη, το πιο χαρακτηριστικό τελετουργικό πλαίσιο είναι το καρναβάλι, κατεξοχήν τελετουργία αντιστροφών. Στην Ελλάδα, η αποκριάτικη περίοδος των κοινωνικών ανατροπών και των καταχρήσεων ακολουθείται από τη Σαρακοστή, περίοδο μετάνοιας και εγκράτειας. Οι δύο αυτές αντιθετικές περίοδοι έρχονται σε ισορροπία στον εορτασμό του Πάσχα. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να εξεταστεί η φύση του τρανσβεστισμού στο καρναβάλι.
Η συγγραφέας αναφέρεται στην επιτόπια έρευνά της το χειμώνα του 1986 στο Πέτα, χωριό έξω από την Άρτα, στη διάρκεια της οποίας συνέλεξε τις αναμνήσεις των ηλικιωμένων του χωριού από τις Απόκριες. Πιο έντονη ανάμνηση ήταν το Γαϊτανάκι, όπου πέντε ή έξι ζευγάρια, κρατώντας ο καθένας μια από τις δέκα ή δώδεκα κορδέλες που κρέμονταν από ψηλό κοντάρι, χόρευαν πρώτα αριστερόστροφα πλέκοντας τις κορδέλες, ύστερα δεξιόστροφα ξεπλέκοντάς τες. Όλοι οι χορευτές ήταν άντρες, οι μισοί ντυμένοι τσολιάδες, οι άλλοι μισοί γυναίκες. Ρακένδυτοι Αραπάδες, με μουντζουρωμένο πρόσωπο, με κρεμασμένα τραγοκούδουνα, μάζευαν λεφτά από τους θεατές κάνοντας πειράγματα και χειρονομίες σεξουαλικού περιεχομένου. Ο ένας τους βαστούσε το κοντάρι. Το απόγευμα, άντρες με γκροτέσκες μεταμφιέσεις κατευθύνονταν στην πλατεία του χωριού λέγοντας άσεμνα αστεία. Η διόγκωση του σώματος με καμπούρα ή πελώρια μύτη αναπαριστά αντίστοιχα την κοιλιά της εγκύου και το φαλλό σε στύση και σηματοδοτεί τη διόγκωση μιας νέας ζωής. Η μεταμφίεση με την αλλαγή ρούχων γινόταν μόνο από τους άντρες κι έπαιρνε δύο μορφές: μία σοβαρή στο γαϊτανάκι και μια άλλη, μπουφόνικη, με γελοιοποίηση της γυναικείας γονιμότητας και σεξουαλικότητας.
Σήμερα το Γαϊτανάκι χορεύεται από εφήβους και κορίτσια. Αράπης υπάρχει μόνο ένας για να βαστάει το κοντάρι. Ήδη πριν από το 1986, θεσμοθετήθηκε παρέλαση γυναικών, μεταμφιεσμένων σε άντρες, που καταλήγει το βράδυ σε ταβέρνα. Οι γυναίκες οικειοποιούνται έτσι την ανδρική κοινωνική δύναμη όπως αντίστοιχα οι άντρες, ντυμένοι γυναίκες, οικειοποιούνται την αναπαραγωγική δύναμη των γυναικών. Μέρος μιας κοινωνικής και προσωπικής δήλωσης, ο τρανσβεστισμός μπορεί και να εκφράσει, μόνο στο πλαίσιο της Αποκριάς και ανεξάρτητα από χρονικές περιόδους ή κοινωνικές συνθήκες, διαφορετικές κοινωνικές και προσωπικές επιθυμίες και απαιτήσεις.