Η ευαγγελική παράδοση περί του θανάτου του Ιούδα θα ασκήσει σημαντική επίδραση στη διαμόρφωση του εικονογραφικού θέματος ήδη από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες.
Η απεικόνιση του θέματος σε εικονογραφημένα χειρόγραφα της μεσοβυζαντινής περιόδου (Ψαλτήρια με εικονογράφηση στην ώα, Ευαγγελιστάρια Τετραευαγγέλια), θα διαμορφωθεί με βάση την ευαγγελική παράδοση και την πατερική γραμματεία στα πλαίσια της ερμηνείας του Ευαγγελίου του Ματθαίου και του ψαλμού 108.
Στην παλαιολόγεια εποχή η απεικόνιση του θέματος εμπλουτίζεται με νέα εικονογραφικά στοιχεία, τα οποία προκύπτουν από την εικαστική απόδοση αφενός των κειμένων που συνδυάζουν και τις δύο παραδόσεις και αφετέρου άλλων διηγήσεων περί του θανάτου του Ιούδα, των οποίων χαρακτηριστικό δείγμα αποτελεί εκείνη του Παπία Ιεραπόλεως. Η πτώση του Ιούδα από το δέντρο και η απεικόνιση της μορφής του στο σπηλαιώδες άνοιγμα αποτελούν τα στοιχεία που με βάση τα σωζόμενα μνημεία εισάγονται στην παλαιολόγεια εικονογραφία.
Στο εικονογραφικό πρόγραμμα αυτής της εποχής ο απαγχονισμός του Ιούδα αποτελεί τμήμα μιας ομάδας παραστάσεων, οι οποίες εικονίζουν με αφηγηματικότητα τα γεγονότα που συνδέονται με την προδοσία του Διδασκάλου επεκτείνοντας τον κύκλο των Παθών.