Το αντροκεντρικό πρότυπο του «άνδρα κυνηγού» και της παιδοποιού γυναίκας οφείλει να επανεξεταστεί. Αν οι δυνατότεροι άντρες ασχολούνται με το κυνήγι μεγάλων θηλαστικών, αν η μητρότητα δεν επιτρέπει σε κάποιες γυναίκες να απουσιάζουν για μέρες από τον καταυλισμό, τίποτα δεν εμποδίζει τις υπόλοιπες γυναίκες να συμμετάσχουν σε μεικτές ομάδες για το κυνήγι μικρών ζώων, όπως τα ελάφια. Αλλά και οι μητέρες μπορούν, σε κοντινή ακτίνα, να προσφέρουν ψαρεύοντας, συλλέγοντας φυτικές τροφές και αυγά, κυνηγώντας μικρά ζώα. Μπορούν κάλλιστα να αναλάβουν τις καλλιέργειες φυτών, τη φροντίδα των εξημερωμένων ζώων, την επεξεργασία του μαλλιού, του γάλακτος και του λίπους τους. Γυναίκες εξοικειωμένες με το ζύμωμα και το ψήσιμο του ψωμιού μπορούν να χειριστούν την παραπλήσια τεχνική της παραγωγής πήλινων σκευών. Υφαίνοντας και ράβοντας, οι γυναίκες μπορούσαν να ντύνουν τους δικούς τους. Στην οργανωμένη νεολιθική κοινωνία, ο ρόλος της γυναίκας αγγίζει το απόγειό του. Τέτοιες ικανές και δραστήριες γυναίκες αναπαρίστανται ιδίως στα πρωιμότερα από τα θεσσαλικά ειδώλια, που η στεατοπυγία τους επιδέχεται διάφορες ερμηνείες. Η μαγειρική συνέδεσε τις γυναίκες με την εστία, σύμβολο οικογενειακής ενότητας. Αλλά και το σπίτι, πέρασμα από το «άγριο» στο «ήμερο», έγινε σύμβολο της εξουσίας τους. Ειδώλια που αναπαριστούν οικιακές δραστηριότητες θεωρείται πως απεικονίζουν γυναίκες, αν και δεν υπάρχει ένδειξη φύλου. Δεν πρέπει όμως να αποκλειστεί η συμμετοχή των αντρών στις οικιακές εργασίες. Ο οριστικός διαχωρισμός των ρόλων των δύο φύλων επήλθε αργότερα, με τη σταδιακή συστηματοποίηση της παραγωγής και τη συνεπακόλουθη αλλαγή των κοινωνικών κριτηρίων