Τα επιθετικά όπλα των αρχαίων Ελλήνων διακρίνονται σε: α)αγχέμαχα, δόρυ, ξίφος, εγχειρίδιο και β) εκηβόλα, ακόντιο, τόξο, σφενδόνη. Τα κύρια αμυντικά όπλα είναι η ασπίδα, ο θώρακας, το κράνος και οι κνημίδες.
Το δόρυ αποτελείται από το ξυστόν, ξυσμένο ξύλο μελιάς ή κρανέας, και φέρει στο ένα του άκρο τη λόγχη. Στις αρχές του 4ου αιώνα π.Χ. εμφανίζεται η σάρισα, κύριο επιθετικό όπλο της μακεδονικής φάλαγγας.
Στο ξίφος, μέγεθος και σχήμα ποικίλλουν. Ξίφος μήκους 55 εκ. περίπου, τοποθετημένο στη θήκη του, τον κολεό, κρεμόταν με κοντό τελαμώνα στην αριστερή πλευρά των οπλιτών της φάλαγγας.